Ο Χρήστος Μπάρμπας γεννήθηκε το 1916 στην πόλη της Κέρκυρας.

Οι απελευθερωτικές ιδέες της ρωσικής Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, στο οποίο εντάχθηκε, τον συνεπήραν και χαρακτήρισαν τη ζωή του.

Ήταν εργάτης σε εταιρεία μεταφοράς σταριού στο λιμάνι της πόλης του νησιού. Έμαθε γράμματα και από μικρός διάβαζε πολύ, όπως πληροφορεί συγγενής του, βιβλία πολλών ειδών. 

Την περίοδο της κατοχής του νησιού από τους Ιταλούς φασίστες έλαβε μέρος δυναμικά στην Εθνική Αντίσταση. Συμμετείχε δραστήρια στον παράνομο μηχανισμό των αντιστασιακών οργανώσεων και του ΚΚΕ. Τον Μάιο του 1943, μετά τη σύλληψη άλλων στελεχών του μηχανισμού αυτού στην πόλη του νησιού, κατέφυγε καταδιωκόμενος στη νότια Κέρκυρα, στην περιοχή της Λευκίμμης. Εντοπίστηκε τις βραδινές ώρες της 5ης Μαΐου 1943 μαζί με τρεις συντρόφους του, ένας των οποίων, ο ηρωικός κομμουνιστής Οδυσσέας Κοτινάς, δολοφονήθηκε επί τόπου από ιταλικές σφαίρες, σε κρησφύγετο σε καλύβα στη θέση «Λαγκάδες», όπου ο Κοτινάς είχε συγκαλέσει σύσκεψη με θέμα τη φυγάδευση στην ΄Ηπειρο του καταδιωκόμενου συντρόφου τους Χρήστου Μπάρμπα.

Πήρε μέρος σε όλους τους κατοπινούς αγώνες του λαού και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, στο οποίο έμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του, όπως θυμάται η αγωνίστρια ανιψιά του Ευτυχία Μαράτου. «Ήταν μορφωμένος από τη ζωή, είχε φινέτσα, κουλτούρα, του άρεσε η μουσική», προσθέτει.

Με ανίψια του

Η ίδια τον φρόντισε όταν πολύ αργότερα, τα Χριστούγεννα του 1969, καθώς η υγεία του είχε βαριά κλονιστεί και αναμενόταν ο θάνατός του από ανίατη ασθένεια, η χούντα των συνταγματαρχών τον απελευθέρωσε, παραδίδοντάς τον στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Το στρατιωτικό καθεστώς τον είχε εξορίσει στη Γυάρο και στη Λέρο.

Ο Χρήστος Μπάρμπας, πιστός και αφοσιωμένος κοινωνικός αγωνιστής και επαναστάτης, με ακλόνητη πίστη στην τελική νίκη του Κομμουνιστικού Κόμματος, πέθανε σε κλινική της Αθήνας, σε ηλικία 54 ετών, τις 2 Ιουνίου του 1970.